Maandag 25 oktober (door Salina)
Deze week zijn we weer actief gaan duiken in ons gedachtes. De dag na een week vakantie.
Mijn hoofd was leeg. Blanco.
“Welk woord komt er in je op?” “Waar denk je aan?” leken op dit moment de moeilijkste vragen die er zijn. Ik keek een beetje vooruit en hoopte dat ik zoals vaker het balletje even moest laten rollen…
Eerst gaf Marjolijn Zwakman een solovoorstelling. Hierin kwamen verschillende emoties naar voren in een voorstelling van ongeveer 10 minuten. Dit was erg indrukwekkend maar mijn hoofd nog steeds blanco. Toen was het tijd voor ons om ons benen te strekken en te starten met de oefening. Lopen, ademen en voelen. Dit zijn de dingen die we dagelijks doen, maar doen we het wel bewust? Marjolijn begeleidde ons hierin en gaf ons instructies. Tegelijkertijd gaf ze ieder de ruimte om zichzelf ook te sturen, wat uiteindelijk ook vitaal was voor het volgende. Ze vroeg ieder een brief te schrijven. De een naar een bepaald deel van onszelf. De ander naar de beren of de kamer zelf.
Na de oefening voelde ik eindelijk alles weer. Mijn gedachtes waren niet meer blanco en voelde me ook geïnspireerd. Ik was bewust van het zijn.
Dit was voor mij het gevoel. Voor de andere kwamen er ook veel emoties naar boven, waardoor ik aanneem dat zij ook bewuster zijn geworden van bepaalde aspecten die op het moment spelen in hun leven.
Dinsdag 26 oktober
Na al deze tijd was nu het moment aangekomen om al ons onderzoek te presenteren. 2 weken terug hebben wij de opdracht gekregen om een inspiratiebord te maken van onze field trips.
Iedereen had goed z’n best gedaan en hele collages gemaakt.
Het idee van vandaag was om een match te vinden voor jouw project. Om samen de “collaboration” aan te gaan. Alle tafels waren verschoven. We zaten klaar voor de speed dates. Bij elke “date” had je 1 minuut de tijd om jouw idee te pitchen, vervolgens ging de ander pitchen en daarna had je 30 sec de tijd om je notities op te schrijven. Alle verhalen waren heel verschillend en persoonlijk. Zo ging het van fragiel tot een helende tool. Van donkere emoties naar vrolijk momenten. En van grote thema’s naar persoonlijke ervaringen.
Na al deze dates zat het hoofd behoorlijk vol met alle projecten. Wat moet je kiezen, wie matchet met mij en wie totaal niet. Is er vandaag überhaupt wel een match aanwezig. Of moet ik die connectie ergens anders vinden.
We hadden even pauze om alles te laten bezinken en te overdenken.
Eenmaal terug bij elkaar was het tijd om op jacht te gaan naar jouw match. Welk beeld sprak jou aan, waar wordt je enthousiast van. En vooral belangrijk bij welke samenwerking zou ook echt iets waardevols ontstaan. De meeste waren al snel in gesprek. Toch waren een paar verdwaalde zielen nog opzoek. Uiteindelijk heeft iedereen wel ergens een match gevonden. Zo zijn er zelfs groepjes van 3 ontstaan.
Nu was de ochtend al bijna aan z’n einde en werden de laatste dingen nog besproken. Zo is er al nagedacht over mogelijke locaties van de expositie en zijn de eerste bezoekjes van KABK studenten aan de HHS al geregeld.
De les is afgesloten met een laatste advies voor iedereen wanneer ze aan het project gaan werken. “it’s better to fail and learn from it than to only succeed.”
Al om al een productieve ochtend met veel nieuwe inspiraties.
Woensdag 27 oktober
Deze ochtend zijn we voor het eerst bij de mogelijke locatie voor de ruimte langs geweest. Het WHZ. Eerst hebben we kennis gemaakt met de 2 enthousiaste contactpersonen Manon en Chrissy. We hebben in een vergaderruimte gesproken over ons doel met het project. Wat wilden wij ermee bereiken. Welke urgentie hadden wij om dit te doen en hoe waren we van plan alles te doen. Als laatste hebben we al mogelijke ruimtes bekeken. Die zagen er veel belovend uit. We liepen die ochtend weg met het idee dat dit wel iets kon worden. Manon en Chrissy waren erg enthousiast over het idee wat ons alleen nog maar meer motivatie geeft de ruimte te realiseren.
Een van de gedichten uit de workshop met Marjolijn werd geschreven door Merel. Zij combineerde allerlei tijdens die sessie live allerlei tekstfragmenten van studenten en docenten tot dit treffende gedicht. Het thema was het vraagstuk dat in het midden lag± wat willen we in het project met de ruimte.
“Lieve . . . . Room,
Het voelt als een storm vol zandstuif hoe je onze vrijheid in je handen neemt
Trekkend hieraan dicht bij je en dan laat je de draad vieren
Je laat ons weten waar we aan toe zijn, maar toch lukt het niet
Ik hou me nog te veel vast aan die houvast
Ga je ons ook nog loslaten
Die confrontatie aan gaan om elkaar te laten
Groeien, bloeien daar te bemoeien
Diep van binnen en met elkaar
Alle emoties te onderzoeken
Die verdomde razernij kapot te maken om zo uit deze sluimerstand te ontwaken en te ontdekken
hoe overweldigend het kan zijn in de chaos van een trein
Maar ook alleen
Heel klein
De wonderen ervaren van een vriendschap pril en nieuw en o zo snel samen gesmolten
Een symbiose met elkaar
Uitdagend Intrigerend Triggerend
Door blijven gaan en te leren stil te staan
Een blik ontwikkelen alleen voor jou
Lieve . . . . Room neem ons mee in deze golf en laat ons samen waaien om zo een prachtig zandkasteel te maken
Groetjes ons allemaal