Zorgesthetiek

over zorg, esthetiek & kunst

Week 3 | door Kay Opdam (student Bewegingstechnologie, HHs)

Maandag (13-09-2021)

Ter voorbereiding van vandaag bekeken we allemaal de film “Amour” van Michael Haneke. Vervolgens analyseerden we de film aan de hand van het artikel “The Will to Care” van Maurice Hamington. Specifieke scenes uit de film werden teruggehaald en uitgelegd.

Ik had hoge verwachtingen van de film. Maar de eerste paar minuten was ik helaas snel afgeleid. Dit kwam omdat er geen spanning in de film zat en het op me overkwam als langdradig. Dit had te maken met de lange shots die de regisseur had gekozen. Na een aantal minuten raakte ik steeds verder verdiept in de film en begreep ik de keuzes van de regisseur die hij maakte in de film. Hierdoor kreeg ik namelijk echt het gevoel dat ik erbij stond, en ik merkte echt dat de hoofdpersonages bejaard zijn, en niet zo snel zijn met bewegen.

Over de hele film lang helpt Georges zijn vrouw Ann in haar problemen met ouder worden, een beroerte en uiteindelijk dood willen gaan. Ik vind dat Georges in de stelling van Vroom vooral in resultaten van de beroerte van Anne en haar problemen om verder in het dagelijkse leven te kunnen leven. Georges levert veel inspanningen door haar hierbij te helpen. Dit leidde uiteindelijk tot de wens van Ann om niet meer te leven. Daarom heeft Georges de actie ondernomen om haar hiermee te helpen, omdat hij zoveel geeft om Ann.

Wat ik een mooi moment vond in de film wat heel erg had te maken met deze minor was 1:26:40 in de film. Hierbij kan je ook goed het verschil zien tussen de waarde van zorgzaam zijn van Georges en de verpleegster.

Ook vind ik dus mooi dat Georges zelf actie neemt om zijn vrouw te helpen en niet iemand anders inschakelen om voor haar te zorgen. Geld was namelijk voor hun geen probleem.

Deze bespreking en opdracht hielp bij mij heel erg om het artikel en de boodschap ervan te begrijpen en herkennen. Zelf dacht ik in eerste instantie dat de film niet voor mij was bestemd. Het genre en de manier hoe het is gefilmd zijn niet mijn stijl en ik vond het er eerst heel saai uitzien. Gaandeweg de film snapte ik steeds meer de scenes die de regisseur had gekozen en kregen de vele stiltes tussen de gesprekken door meer betekenis voor me. Hiermee kreeg ik echt het gevoel alsof ik in de kamer aanwezig was, bij Georges en Ann. Ook was het heel fijn om met z’n allen over de film te praten. Hierdoor kreeg ik van medestudenten het perspectief en de ervaring te horen, en wat diegene uit de film had gehaald als boodschap.

Melanie’s perspectief

Na de eerste scene kwam ik er al gauw achter dat de camera niet veel beweegt in de film. Dat is op zich geen probleem, maar na een tijdje roept het wel vragen op. Dit kwam omdat de camera eerst gericht stond op het oude koppel. Dan lopen ze de ruimte uit en beweegt de camera niet mee. Je hoort ze nog wel in een andere ruimte praten, maar je ziet niet wat ze doen.

Soms irriteerde het me ook doordat je vaak bij films helemaal wordt meegenomen met de karakters. Dan weet je als kijker wat er aan de hand is, nu wisten we dat minder. Verder was het verhaal erg verdrietig doordat de vrouw twee beroertes kreeg en er niet beter van ging worden. Je zag de reis van vóór de beroerte tot na haar overlijden. Dit was een bizarre reis waarbij alles heel langzaam ging, maar er wel veel gebeurde. Toen we tijdens de les erop terugblikten, merkten we allemaal dat er echt veel gebeurd was. Tijdens het kijken van de film voelde dat eigenlijk niet zo. Zelf ben ik gewend om meer naar actiefilms te kijken en films die een wat hoger tempo hebben. Door deze film heb ik wat dat betreft een totaal andere ervaring gehad. Dat was zeker even wennen, maar ik ben wel bereid om meer van dit soort films te gaan kijken. Omdat ik er in het begin van de film eigenlijk niet zoveel van hield, maar na een tijdje werd ik helemaal meegenomen in de film en vond ik het bijzonder hoe dat kwam. Ik denk dat dat komt omdat ik toch benieuwd was naar de verhalen van de hoofdpersonen en hun reis naar het einde toe.

Dinsdag (13-09-2021)

Vandaag hebben we het artikel “An Ethic Of Care” van Joan Tronto met elkaar besproken. Gisteren kwamen we hier helaas niet aan toe vanwege tijdstekort. Hierbij gingen we met zijn allen weer behoorlijk diep de inhoud van de tekst in. Dit samen bespreken zorgde ervoor dat er verschillende meningen over het artikel werden besproken. Hierdoor was ik op sommige punten het niet helemaal eens met de uitspraken van Tronto, terwijl andere studenten het er juist wel mee eens waren.

Na de bespreking over het artikel van Tronto gingen wij alvast voorbereiden voor het project voorstel dat volgende week door ons wordt ingeleverd. Met behulp van plakkertjes hadden we ideeën, tips en tops gemaakt en die opgeplakt op het whiteboard. Daarna moesten we met zijn allen stipjes zetten op de plakkertjes waarmee je het eens was, of dat je het een goed idee vond als projectvoorstel. Hiermee kregen wij een goed overzicht welke ideeën we allemaal wel aantrekkelijk vonden en welke verbeteringen we moesten maken in het groepje.

Woensdag (15 september 2021)

Vandaag gingen we als projectgroep bij elkaar zitten en bespreken wat ons projectvoorstel zal zijn. We brainstormden en schreven ideeën op het bord. Uiteindelijk kwamen we op het idee om een rage/ontspanningsruimte te maken voor patiënten en verplegers in zorginstellingen. Hiermee kunnen de patiënten en verplegers hun emoties laten gaan, van waaruit ontspanning tijdens de opname/revalidatie en werkomgeving ontstaat. Toen we het er allemaal over eens waren om dit idee voort te zetten, gingen we alles schrijven wat we moeten onderzoeken, waar we rekening mee moeten houden tijdens het uitvoeren van ons concept. Het was heel fijn om met zijn allen dit op school te kunnen doen in plaats van online. Hierdoor vond ik dat de werksnelheid hoger lag en het resultaat ook veel beter zal zijn dan via een online meeting. Daarna gingen we de rollen verdelen voor het project en meteen een kleine planning. Ook hebben we alvast in het kort een voorstel voor de rubric proposal gemaakt, die voor week 4 ingeleverd moet worden. Dit allemaal verliep goed en snel in de groep, en voor mijn gevoel is iedereen ook zeer tevreden over het resultaat van vandaag.